Depresja nie zna płci, ani wieku czy pochodzenia, chorują na nią kobiety, mężczyźni, osoby starsze, kobiety po poradzie, jest coraz częściej dostrzegana wśród dzieci i młodzieży. Jest to bardzo ważny temat, wymagający zrozumienia i dużego wsparcia. Depresja jest podstępna, w szczególności u dzieci i młodzieży można ją pomylić z charakterystycznymi dla tego okresu dojrzewania zachowaniami i emocjami, dlatego tak istotna jest obserwacja młodego człowieka. Szybkie dostrzeżenie tego zburzenia większa powodzenie terapii.
Oto kilka najważniejszych objawów depresji wśród nastolatków:
⦁ obniżenie nastroju, utrzymujący się przez dłuższy czas, bez względu na okoliczności (smutek),
⦁ drażliwość, płaczliwość, irytacja (skłonność do wpadania w gniew lub rozpacz),
⦁ pogorszone funkcjonowanie w rodzinie, kłótnie z domownikami,
⦁ utrata zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały przyjemność,
⦁ niska samoocena, zaburzone poczucie własnej wartości ("do niczego się nie nadaję", "nic nie potrafię")
⦁ myśli rezygnacyjne ("życie jest bez sensu")
⦁ obniżenie aktywności fizycznej (zmęczenia i wyczerpania),
⦁ obniżona koncentracja, trudności z zapamiętywaniem, logicznym myślenie, zdawkowe odpowiedzi,
⦁ problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)
⦁ zaburzenia odżywiania (brak apetytu lub nadmierny apetyt)
⦁ zachowania autoagresywne (samookaleczania)
⦁ zainteresowanie tematyką samobójstwa lub śmierci
Leczenie depresji u dzieci i młodzieży zależy od czynników osobowościowych, natężenia objawów oraz postaci choroby. Podstawowe metody to: psychoterapia i farmakologia. Preferowaną metodą jest psychoterapia.
Pomoc w leczeniu depresji można znaleźć:
poradniach zdrowia psychicznego
szpitalach lub oddziałach psychiatrycznych
ośrodkach interwencji kryzysowej
poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
W leczeniu depresji ważne jest aby zrozumieć , że jest to choroba, że nie należy się jej wstydzić i piętnować. Wspierająca rodzina to podstawa wychodzenia z depresji, najważniejsze aby:
⦁ "być"- pokazać dziecku, że jest się przy nim, że trwa się w gotowości, służy pomocą, że chce się je wysłuchać lub wspólnie pomilczeć, okazywać zainteresowanie i troskę,
⦁ "słuchać" - starać się aby rozmowa z dzieckiem nie była monologiem dorosłego, nie oceniać, nie krytykować, nie pouczać i dawać tzw. "dobrych rad" typu "ogarnij się", "weź się w garść",
⦁ stworzyć przestrzeń do spokojniej rozmowy,
⦁ dyskretnie przyglądać się dziecku,
⦁ nauczyć się dostrzegać uczucia dziecka,
⦁ chwalić za podjęte aktywności,
⦁ dbać o higienę dziecka,
⦁ dbać o odpowiednie odżywianie,
⦁ poświecić dziecku czas, wyjść wspólnie na spacer, zagrać w grę planszową itp.,
⦁ monitorować korzystanie z telefonu, komputera itp.
PRZYDATNE TELEFONY:
116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży;
800 12 12 12 – telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka, czynny 24 godziny na dobę
sekretariat@sp3goleniow.pl
+48 91 418 24 25
